Praca
sezonowa |
Uwaga! Wszystkie teksty
pochodzą z dwutygodnika: "Praca i Nauka za
granicą". |
|
|
|
17.10.2012r.
Wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 12.06.2012
Kindergeld także dla Polaków
Europejski Trybunał Sprawiedliwości przyznał rację dwójce Polaków, którym niemieckie władze odmówiły przyznania dodatku rodzinnego na dzieci. Jeden z nich pracował w Niemczech sezonowo, a drugi jako pracownik oddelegowany.
Zgodnie z orzeczeniem ETS wydanym na podstawie Rozporządzenia 1408/71 oraz Rozporządzenia 883/2004: ..."Osoba, która jako migrant zarobkowy (dotyczy także pracowników sezonowych i delegowanych), wykonuje pracę w państwie członkowskim UE i podlega w tym państwie nieograniczonej odpowiedzialności podatkowej z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych, posiada prawo do otrzymywania od tego państwa świadczeń rodzinnych, pomimo że państwo to nie jest państwem właściwym w takiej sytuacji, zgodnie z rozporządzeniem 1408/71 i tym samym prawo wewnętrzne tego państwa nie ma w ww. przypadku zastosowania. Pomimo istnienia unijnych przepisów koordynujących, powstają rozbieżności w ustawodawstwie państw członkowskich w zakresie ubezpieczenia społecznego, co powoduje niekorzystne dla migrantów - pracowników sytuacje i jest w sprzeczności z wymogami UE w zakresie swobodnego przepływu pracowników”…
Roszczenia Polaków Trybunał Sprawiedliwości zajmował się w tym przypadku sprawami dwóch Polaków, którzy skarżyli Kasy Rodzinne z powodu nieprzyznania im prawa do dodatku rodzinnego na dzieci. Według rozporządzenia 1408/71 - pracownik podlega zasadniczo przepisom tego kraju, w którym jest on zatrudniony. Pracownicy, którzy jedynie zostaną oddelegowani do innego kraju członkowskiego UE celem wykonywania swojej pracy a także pracownicy , którzy jedynie przejściowo zatrudnieni są w innym państwie członkowskim (pracownicy sezonowi) podlegają jednak w dalszym ciągu przepisom tego kraju, w którym normalnie są zatrudnieni.
W omawianym postępowaniu jeden ze skarżących pracował w Niemczech jako pracownik sezonowy w ogrodnictwie, w okresie: 20 sierpnia do 7 grudnia 2007 roku. Drugi natomiast pracował w Niemzech w okresie od lutego do grudnia 2006 roku jako pracownik oddelegowany.
Zgodnie z przepisami prawa niemieckiego osoba nie posiadająca stałego pobytu w Niemczech jedynie wówczas ma roszczenie o przyznanie jej dodatku rodzinnego na dzieci, jeżeli jest nieograniczenie obowiązana do odprowadzania podatku dochodowego. Dodatek niemiecki nie będzie jednak płacony na dziecko, na które w innym kraju członkowskim możliwe jest wypłacanie świadczenia porównywalnego.
Obaj Polacy po uznaniu ich za nieograniczenie zobowiązanych do odprowadzania podatku dochodowego złożyli wnioski o przyznanie im prawa do wypłaty dodatku rodzinnego w Niemczech, czyli Kindergeld na okres ich pracy w Niemczech. Oba wnioski zostały oddalone z identycznym uzasadnieniem, że na podstawie Rozporządzenia UE 1408/71 zastosowany zostanie polski a nie niemiecki system ubezpieczenia społecznego. W obu sprawach z tytułu wnoszenia środków zaskarżenia postępowania trafiły do Federalnego Sądu Najwyższego w sprawach finansowych. Tenże postanowił zadać pytanie prawne Trybunałowi Sprawiedliwości: Czy Niemcy, nawet wówczas, jeżeli zgodnie z Rozporządzeniem 1408/71 nie jest właściwym państwem członkowskim, zobowiązanym do wypłaty dodatku rodzinnego ni to nie jego przepisy prawne mają zastosowanie, będzie prawem unijnym zabezpieczona przed obowiązkiem wypłaty dodatku rodzinnego. Ponadto niemiecki sąd zapytał czy jedno z państw członkowskich może wyłączyć roszczenie o wypłatę świadczeń rodzinnych, jeżeli w innym państwie członkowskim może być wypłacane świadczenie porównywalne.
Trybunał Sprawiedliwości wskazał, że celem prawa unijnego jest podporządkowanie pracowników systemowi zabezpieczenia społecznego jednego państwa członkowskiego celem uniknięcia stosowania przepisów prawnych kumulacji stosowania przepisów różnych państw i wynikających z tego problemów. Ponadto każde państwo członkowskie Unii Europejskiej winno w zgodzie z przepisami unijnymi wskazać w jakich przypadkach i pod jakimi warunkami są gwarantowane przepisy systemu zabezpieczeń społecznych.
Orzeczenie ETS Zdaniem Trybunału Polacy, korzystając z prawa do swobodnego przemieszczania się nie utracili swoich praw do wypłaty świadczeń rodzinnych w Polsce. Nie odbiera to jednak możliwości zagwarantowania takich świadczeń przez państwo, które w takiej sytuacji nie jest właściwym.
Uprawnienie to nie może być podważone także przez tę okoliczność, że ani wnioskujący pracownik, ani dziecko - na które wniosek o świadczenie rodzinne został złożony nie mają stałego miejsca zamieszkania w Niemczech - czyli tym państwie członkowskim, w którym wykonywana była praca. Ponieważ w obu sytuacjach prawnych wystąpiła okoliczność nieograniczonego obowiązku podatkowego - podatku dochodowego z przejściowo wykonywanej pracy na terytorium państwa, gdzie wnioskowano przyznanie praw do świadczeń rodzinnych, te zaś wypłacane są z pobieranych podatków, stanowi to wystarczająco ścisłe nawiązanie. Próba takiej interpretacji przepisów unijnych, że rozporządzenie zabrania państwu członkowskiemu zagwarantowania pracownikowi i jego członkom rodziny lepszego zabezpieczenia społecznego aniżeli wynikające bezpośrednio z tego rozporządzenia jest absolutnie błędne.
Trybunał uważa, że interpretacja przepisów wskazanych rozporządzeń zezwalająca państwu członkowskiemu UE przyznanie świadczeń rodzinnych w takich sytuacjach, jak omawiane przypadki, nie może zostać wyłączona, gdyś służy ona poprawie standardu życia i warunków pracy migrantów - pracowników, gdyż zapewnia im lepszą i dalej idącą ochronę, wynikającą z przepisów ubezpieczenia społecznego.
Płacisz podatki, masz prawo do świadczeń Zdaniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości stosowanie zasady niekumulowania świadczeń, które może prowadzić do wykluczenia wypłaty świadczenia z uwagi na pobieranie analogicznego świadczenia w innym kraju - powoduje zdecydowanie poważną szkodę dla migrujących pracowników...
Według ETS zarówno Pan Hudziński jak i Pan Wawrzyniak byli w Niemczech zobowiązani do składania zeznań podatkowych, opłacali tu bez ograniczeń podatki i mieli roszczenie o przyznanie im świadczeń rodzinnych. Ponadto, zdaniem ETS, szkoda jaką ponosiliby migrujący pracownicy wskutek odmowy przyznania świadczeń rodzinnych wynikałaby dodatkowo z powodu zróżnicowania systemów zabezpieczenia społecznego, co pozostawałoby w jawnej sprzeczności z prawem unijnym i swobodą przepływu siły roboczej.
Zgodnie z powyższym rozporządzeniem koordynującym - wszyscy pracownicy jak również osoby prowadzące działalność gospodarczą w krajach członkowskich Unii Europejskiej będący obywatelami kraju członkowskiego - a także ich najbliżsi krewni mają być, zgodnie z wewnątrzkrajowymi przepisami prawa, tak samo traktowani w krajach Unii. Rozporządzenie stwierdza, że celem uniknięcia komplikacji należy stosować system prawny tylko jednego z krajów, a wyjątki, w których jedna osoba podlega jednocześnie systemom prawnym dwóch różnych państw należy możliwie ograniczać. Jednocześnie jednak powiedziane jest dalej w tym rozporządzeniu, że w ramach jednolitości traktowania wszystkich zatrudnionych i prowadzących działalność gospodarczą na terenie jednego państwa członkowskiego celowym jest stosowanie systemu zabezpieczenia społecznego tego państwa, w którym wykonywana jest praca, bądź działalność gospodarcza.
Dalsze przepisy rozporządzenia dotyczą bezpośrednio osób zatrudnionych lub wykonujących działalność gospodarczą w jednym państwie podczas gdy ich najbliżsi zamieszkują w innym państwie. Art 76 ust. 1 rozporządzenia reguluje z zastrzeżeniem przepisów załącznika IV, że osoby te mają roszczenie o wypłatę świadczeń rodzinnych dla swoich bliskich, mieszkających w innym państwie, według przepisów kraju wykonywania pracy. W ustępie tym powiedziane jest też wyraźnie, że w przypadku, kiedy w obu państwach należą się świadczenia rodzinne dla tej samej osoby i w tym samym okresie - świadczenie wyższe zostaje wypłacane w wysokości przekraczającej świadczenie niższe.
Maria Godlewska - adwokat Darius Odyniec - Rechtsanwalt Verband Polnischsprachiger Juristen
(przedruk z polskojęzycznej gazety ukazującej się w Niemczech - "Samo Życie", www.samo-zycie.de). |
|
|
|